Het virus slaat nog steeds hard om zich heen. Dit weekend verwachten we dat de IC’s in Nederland tot de nok gevuld zijn. De werkdruk zal daardoor enorm hoog zijn, fysiek en mentaal.
Intensieve zorg, het leest vrij gemakkelijk maar we horen, zien, lezen en velen weten dat het nu nog intensiever is.
De afspraken over hoe om te gaan met besmetting is een aanslag op het al intensieve werk. Je continue bewust onbewust voorzien van bescherming, in de juiste volgorde, met de juiste spullen.
Op sociale media verschijnen vele voorbeelden en je maakt je beeld, soms ook met wat he zelf ervaart. Uit de ervaringen van oa Italië ontvangen we inmiddels ook verschillende publicaties die nieuw zijn, lering uit situaties die duiden op nieuwe kennis. Zo is het gebruiken van diathermie ( gebruik maken van warmte in een operatie) en gebruiken van laparoscopie (kijkoperatie in de buikholte) door het vrijkomen van druppeltjes de kans op besmetting van personeel vergroot.
De nieuwe kennis vermengt zich lokaal met m’n teamleden en dokters. Het RIVM heeft logischer wijs hier nog geen antwoord op. Ons crisisteam overlegt dagelijks maar heeft ook nog geen antwoord op de vragen van nu..
Besluiten we lokaal iets nieuws voor onze werkwijze of wachten we af met in het achterhoofd de gevalsbeschrijvingen uit de voorop lopende landen?
Het gezonde verstand overheerst, beetje ongehoorzaam.
We gaan het vanaf nu even anders doen, met veel impact voor onze teamleden en het patiënten proces.
Veiligheid boven alles, voor u en onze zorgverleners, de officiële weg om te veranderen ten spijt.
Het virus wacht op niemand.